Leerstoornissen
Wanneer je kind over een langere periode leerproblemen heeft en ondanks extra inspanning en begeleiding hierin onvoldoende vooruitgang laat zien, kan er sprake zijn van een leerstoornis. Voorbeelden van leerstoornissen zijn dyslexie en dyscalculie. Hoewel deze leerstoornissen onderling van elkaar verschillen is het basisprobleem hetzelfde, namelijk de onmogelijkheid om handelingen te automatiseren. Dit heeft tot gevolg dat je kind een aantal vaardigheden niet vlot beheerst, zoals bijvoorbeeld het rekenen, spellen en schrijven. Je kind ervaart verder weinig of geen problemen met het leren in ruimere zin.
Een leerstoornis is waarschijnlijk het gevolg van een aangeboren neurobiologische afwijking en wordt niet veroorzaakt door factoren zoals bijvoorbeeld een lage intelligentie, sociaal-emotionele problemen, gebrekkig onderwijs, een taalachterstand of auditieve of zintuiglijke problemen. Een leerstoornis komt vaak samen voor met andere aandoeningen zoals ADHD, OCD, taalstoornissen, angststoornissen en autisme.
Hieronder vind je een opsomming van een aantal belangrijke leerstoornissen.
Dyslexie
Dyslexie is een stoornis die gekenmerkt wordt door een hardnekkig probleem met het aanleren en het accuraat en/of vlot toepassen van het lezen en/of het spellen op woordniveau.
Als aan de volgende twee criteria wordt voldaan, spreken we vvan dyslexie:
- Het vaardigheidsniveau van lezen op woordniveau en/of spelling ligt significant onder hetgeen van het individu, gegeven diens leeftijd en omstandigheden, gevraagd wordt (criterium van de achterstand)
- Het probleem in het aanleren en toepassen van het lezen en/of spellen op woordniveau blijft bestaan, ook wanneer voorzien wordt in adequate remediërende instructie en oefening (criterium van de didactische resistentie).
Dyscalculie
Kinderen met dyscalculie hebben ernstige en hardnekkige problemen met het leren rekenen. Deze problemen worden niet veroorzaakt door hun intelligentie of een gebrek daaraan. Dyscalculie wordt ook niet veroorzaakt door te weinig onderwijs. Er zijn aanwijzingen dat dyscalculie erfelijk is en dat de stoornis een neurologische achtergrond heeft. Deskundigen schatten dat 3 á 4% van de kinderen de stoornis in meer of mindere mate heeft. Jongens hebben drie keer zoveel dyscalculie als meisjes. Er zijn vele vormen van dyscalculie, de kenmerken kunnen daarom enorm verschillen. Een orthopedagoog of een psycholoog kan de stoornis vaststellen.
Dysorthografie
Dysorthografie is een spellingsstoornis. Het gaat om een primaire leerstoornis. Kinderen met deze stoornis hebben veel moeite om foutloos te schrijven. Ze hebben een spellingsprobleem.
De overkoepelende term voor lees- en spellingsproblemen is dyslexie. Daaronder valt de spellingsstoornis dysorthografie én stoornissen die te maken hebben met lezen en begrijpend lezen. Kinderen met een spellingsstoornis hoeven geen moeite te hebben met lezen. Dus wanneer het alleen om het spellen gaat en het lezen gaat goed, dan heet dat dysorthografie. Een kind met dysorthografie is minder vaardig in het spellen in vergelijking met kinderen van gelijke leeftijd.
Behandeling – Dyslexie
Voor de behandeling van dyslexie stelt Babbel-L een behandelplan op, dat is gericht op het vergroten van de leesvaardigheid en spellingvaardigheid. Daarnaast is de behandeling erop gericht dat een kind leert omgaan met de beperkingen door zijn dyslexie. Bijvoorbeeld door het gebruik van hulpmiddelen. Ook wordt er bij de behandeling aandacht besteed aan de emotionele en sociale gevolgen van het hebben van dyslexie. Kinderen kunnen bijvoorbeeld
Behandeling – Dyscalculie
Kinderen met dyscalculie moeten vaak bewust leren hoe ze moeten rekenen. Door veel oefenen en door het bewust aan leren van een bepaalde structuur met kleine stapjes hoe ze een som moeten aanpakken kunnen ze voor zich zelf het rekenen wat gemakkelijker maken.
Kinderen met dyscalculie hebben extra oefening nodig om het rekenen onder de knie te krijgen. Deze extra oefening kunnen zij op sommige scholen krijgen van een remedial teacher. Ook het krijgen van extra tijd in de klas kan helpen om te compenseren voor het tijdsverlies als gevolg van de dyscalculie.
Door veel oefening zullen kinderen met dyscalculie het rekenen zich wat meer eigen kunnen maken. Het is ook belangrijk om te accepteren dat het kind dyscalculie heeft en dat het ondanks alle inspanningen waarschijnlijk altijd problemen met rekenen en ruimtelijk inzicht zal blijven houden. Het belangrijkste is dat het kind hier dusdanig mee om leert gaan dat het goed kan functioneren in de maatschappij, eventueel met behulp van hulpmiddelen en dat het zelfvertrouwen van het kind niet onder dit probleem leidt.
Behandeling – Dysorthografie
De behandeling bestaat uit het geven van informatie en oefeningen. Voor op school zijn er speciale leerhulpmiddelen, zoals de computer en spellingskaarten. Ook de ouders worden bij de behandeling betrokken. Ze kunnen hun kind motiveren, positieve aandacht geven en met hem oefenen. Meestal verbetert een spellingsstoornis op latere leeftijd. Wel is het zo dat bij het aanleren van een nieuwe taal, het probleem zich opnieuw zal voordoen.